Los podaires

Fa bèl temps qu'ai atacat aqueste reng de bon matin
E poda que podaràs ne'n vesi pas jamai la fin.
Dal camin fins a la rasa som pas arribat vietdase,
E pr'aquò nos cal anar me som enanat podar !
Ai podat l'ama tranquilla

en pensant al vin que fasiam venir
Lo pintaràn a la vila
Sens pensar qu'aicí nos fa tresfosir ! (bis)

Amb'l freg que me desvaria som romput cal acabar.
Lo nas bufa, sèga rassèga, finissi pas de tremolar.
Creses que la vida es dura amb tota aquela frescura,
E pr'aquò nos cal anar ...

La manrega que pren l'aire los dets gaireben torrats,
Cèrs o marin quora bufa sabi pas ont me virar.
Me manca pas qu'un gavèl per me venir foetar la gauta,
E pr'aquò, nos cal anar …

Amb'l soquet sus l'espatla a la nuèit me vau sopar.
S'ai pas de brasa d'ausina le soquet l'espranharà.
Creses que la vida es dura amb tota aquela frescura
E pr'aquò, nos cal anar …

La rassega que penjòla e l'electrocóp cargat,
Le gos monta dins la 4L qu'al tresen còp ai desmarrat.
La ràdio dins las aurelhas per me càmbiar las idèas.
E pr'aquò, nos cal anar, nos cal tornar començar
Ai podat ...